Mosiądz to stop miedzi i cynku, łączonych ze sobą w różnych proporcjach. Do tego podstawowego składu dodaje się często inne metale, przykładowo cynę, ołów i aluminium.

Dawniej instrumenty pomiarowe, wagi, odważniki i tym podobne wykonywano z mosiądzu, często lakierując powierzchnię w celu zapobieżenia matowieniu. Dziś mosiądz został zastąpiony stalą nierdzewną i innymi stopami

Mosiądz łuskowy składa się w 70% z miedzi i w 30% z cynku. Stop ten jest bardzo ciągliwy (można zeń łatwo wyciągać cienkie druty), lecz wobec tego ma małą wytrzymałość na rozciąganie. Pierwszy raz zastosowano go do wytwarzania łusek do pocisków, co zresztą czyni się do dziś. Prócz tego wyrabia się zeń zawory i złączki wodociągowe oraz stopki żarówek.
Mosiądz o dużej wytrzymałości na rozciąganie, twardszy i wytrzymalszy od mosiądzu łuskowego, produkowany jest przez stopienie miedzi i cynku z dodatkiem manganu, żelaza, cyny, ołowiu i aluminium. Jest to materiał łatwy do obróbki i do odlewania. Produkuje się z niego między innymi śruby okrętowe.
Znane są również inne odmiany mosiądzu, wytwarzane dla specyficznych zastosowań, są to między innymi takie dziedziny jak zdobnictwo, wtyczki i gniazda elektryczne, przekładnie.
Stopem z grupy mosiądzów jest również nowe srebro, czyli argentan lub po prostu mosiądz wy-sokoniklowy. Stop ten składa się z miedzi (normalnie około 65%), cynku (około 17%) oraz niklu (18%). Nowe srebro nie zawiera w sobie ani grama srebra, jednak swym wyglądem bardzo przypomina ten szlachetny metal. Jest szeroko stosowane do wyrobu sztućców. Wytworzone zeń sztućce zwykle bywają następnie pokrywane (platerowane) srebrem.

Większość złotej biżuterii wytwarzana jest ze stopów złota z innymi metalami (głównie z miedzią), gdyż charakteryzują się one dużo większą twardością. Podawana ilość karatów (K) oznacza wagowo ilość części złota na 24 części stopu.